teorii poznania
Encyklopedia PWN
filozof angielski, główny przedstawiciel nowożytnego empiryzmu genetycznego.
matematyka
nauka dedukcyjna, gałąź wiedzy, której cel można określić jako badanie konsekwencji przyjętych założeń.
[gr. mathēmatikḗ < máthēma ‘poznanie’, ‘umiejętność’],
filozof brytyjski;
dyscyplina nauk. wyodrębniona w latach 30. XX w.; obejmuje zespół nauk o nauce tworzący „federację metanauk”, które prowadzą badania podstawowe, stosowane i wdrożeniowe oraz dociekania o teoret. i praktycznych celach szeroko pojętej nauki, rozpatrywanej w różnych aspektach i z różnych punktów widzenia;
njaja
jeden z 6 klas. bramińskich systemów filoz. w Indiach (darśana);
[sanskr. nyāya ‘metoda’, ‘logika’],
stosowane od XIX w. określenie dziedzin twórczości artystycznej percypowanych wzrokowo, obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę, rzemiosło artystyczne.
